Afsluiting in Kyoto

De laatste drie dagen hebben we in Kyoto doorgebracht. Het was een weerzien voor ons omdat we hier in september 2012 ook twee dagen waren. Op de laatste dag keken Francien en ik elkaar aan en zeiden: het is toch anders, minder magisch, dan de eerste keer. Natuurlijk omdat Giel er toen bij was, maar ook omdat we nu al zoveel andere fantastische dingen in Japan hebben gezien, omdat het een beetje een herhaling is, alhoewel we bijna allemaal weer andere dingen hebben gezien dan toen, en ook omdat we een beetje 'tempel-moe' zijn. Hoeveel prachtige, exotische, fascinerend andere plekken, gebouwen, rituelen, feesten, kan een mens binnen enkele weken in zich opnemen?
We hebben het dus rustig aan gedaan en zijn wat meer in onze ryokan gebleven, ook al omdat we fysiek moe zijn, omdat het alsmaar drukkend en plakkerig heet blijft, en omdat het af en toe regent (lauw!). Gelukkig hebben we een fijne kamer in ryokan Matsubaya met eigen bad/douche en toilet. Dus op de aankomst dag een (1) tempel bezocht, Higashi Honganji (de oostelijke Honganji tempel, er is ook een westelijke, maar die hebben we niet gezien en een tijdje onder een brug aan de rivier gezeten, op zoek naar koelte. 's Avonds naar het Nijo-jo kasteel van de shoguns gelopen (was te ver, bleek, dus met de bus terug naar de ryokan). Alleen de tuin was opengesteld, het was er enorm druk, maar het was de moeite waard. Terwijl we van plan waren om het rustig aan te doen, bleken we 's avonds een record aantal stappen op de teller te hebben staan. En dat hebben we de volgende dag flink gevoeld.

De tweede dag was er een geplande ochtendtoer langs drie bezienswaardigheden. Eerst de Ryoanji tempel, met een zen-rotstuin. Toen een hele sloot toeristen met wie we tegelijk binnen kwamen weer weg was werd de sfeer daar heel sereen. Er lopen mensen rond die voortdurend onkruid tussen het mos uit plukken en afgevallen blaadjes met de hand verzamelen, het moet allemaal wel clean zijn vindt men.
Daarna een van de toeristische highlights, Kinkaku-ji, het gouden paviljoen, ooit gebouwd om te imponeren, en dat doet het nog steeds. In file erlangs gelopen, weinig schaduw. Het is begrijpelijk waarom deze plek zo populair is.
Als derde het keizerlijk paleis en de tuinen er om heen. Tot de Meiji Restoration in 1896 was Kyoto de hoofdstad en woonde de keizer hier. Toen de shogun zijn macht afstond nam de keizer ook diens paleis over in Tokyo, en verhuisde de hoofdstad. In de geschiedenis van Japan is dat meerdere keren zo gegaan. Momenteel komt de keizer er nog maar af en toe. Hij slaapt er niet, er is ook geen airco, dat is wel te begrijpen ;-). Voordeel is wel dat wij als buitenstaanders nu rond zijn oude woonvertrekken kunnen lopen, dat kan in het keizerlijk paleis in Tokyo dus niet. 's Avonds bij het station iets gaan eten en een uur op het buitenterras van Starbucks gezeten omdat het stortregende. Uiteindelijk zijn we toch nog onder de paraplu naar de ryokan teruggelopen in de regen.

De laatste hele dag hebben we het echt rustig aan gedaan, na voor deze reis laat opstaan (8 uur) en ontbijten, zijn we met de bus naar het Raku Museum gegaan, daarna nog door enkele straatjes gelopen en 's avonds afgesloten met een happy meal bij McDonalds.

Morgen naar Kansai Airport bij Osaka voor de terugvlucht; het zit er op.